Ja, u leest het goed. In dit korte verhaal even helemaal niets over Corona, maar gewoon een los verhaal, dat gaat over ene Joop die maar niet volwassen wil worden. Een nogal boute veronderstelling, echter daarom niet minder waar.
Joop kon zich slechts beroepen op zijn voltooide basisschool educatie en was bepaald niet snugger te noemen. Hij stapelde fout op fout en wilde maar niet van diezelfde fouten leren. Vallen en opstaan en andere eenzelfde uitdrukkingen waren kennelijk niet aan onze Joop besteed.
Hij scoorde niet ten aanzien van het heikele onderwerp vrouwen. Meiden van dezelfde leeftijd als onze Joop wilden met hem absoluut niet in zee gaan. En terecht.
Maar wees gerust Joop, er zijn tig meiden, lelijk qua uiterlijk zijn er nu eenmaal plenty. Ook de lelijke meiden hebben nu eenmaal behoefte aan intimiteit. Alle hoop was dus nog niet vervlogen voor hem. Echter, hetgeen Joop niet kon bevroeden, was dat hij, spijtig maar daarom niet minder waar, iets onder de leden had. Zoals zo vaak waren het de goederikken die als eerste op de nominatie stonden om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen.
Het was op een gure winderige najaarsdag dat hij ene Loes uit Harderwijk ontmoette die, gelukkig voor hem, te boek stond als een leuke complexvrije jonge vrouw die onze Joop een warm hart toedroeg. Zoals gebruikelijk is het natuurlijk zo waar als een koe dat alle prille verhoudingen heerlijke momenten kennen, zoals elkaars lichamen ontdekken, de eerste knuffel enz. Joop en Loes konden hun geluk niet op, zo leek het.
Ja, Joop was kennelijk tegen de ware aan gelopen en voelde zich als een koning te rijk. Hij voelde zich bevrijd en onbekommerd en liep met zijn hoofd in de wolken. En terecht, moet hieraan onmiddellijk worden toegevoegd. Het was hem van harte gegund. Na alle tegenslag eindelijk iemand die niet alleen om hem gaf, echter ook een vrouw met een stel prima werkende hersenen. Ze was rap van de tongriem gesneden en een mooie vrouw, objectief gezien.
Natuurlijk had Loes ook haar minpuntjes. Ze was ongeduldig, perfectionistisch en bezitterig van aard. So what? Ieder mens is van nature vergeven van voors en tegens. Met name als Loes weer eens haar ongeduldigheid ten toon spreidde stuitte deze karakteraard Joop zeker tegen de borst. Niemand is perfect, hield Joop zich voor en gelijk had hij.
Op zekere dag hadden ze na ruim een jaartje van plezier en vertier hun eerste harde aanvaring. Geheel onterecht beschuldigde Joop Loes van overspelig gedrag. Loes maakte zich hier erg boos over. Hou je kop eens, dwaas en zeur niet zoveel. Joop, Joop, je bent weer eens dom geweest, dacht hij en voor de rest niet zeuren en gewoon weer de draad oppakken. En zo geschiedde.
Zo kabbelde het leven van onze hoofdpersonages voort en niets, maar dan ook niets leek erop dat er zich op zekere dag iets ingrijpends aandiende. Joop bleek ziek, heel erg ziek. Zijn leven en dat van Loes veranderde plotsklaps van gelukkig in heel iets ingrijpends.
Bij Joop, die via zijn huisarts was doorverwezen naar een heuse oncoloog, stortte zijn leven drastisch in. Bij Joop was op een röntgenfoto te zien dat er helaas een kwaadaardig gezwel in het maag-darmkanaal waarneembaar was. Verdomme, non de ju, dacht hij toen hij dit nieuws via de specialist vernam, waarom ik?
Zijn specialist, een beer van een vent, maar tot op zekere hoogte ook hautain gaf dit nieuws bijna goedlachs door. Wat een onbehouwen boer dacht Joop. Joop was in staat hem een paar rake peren tegen zijn kop te geven, echter bijtijds bedacht hij dat hij enkel zichzelf in de problemen zou brengen. Neemt u het er nog maar even goed van, zei de medicus en stuurde hem huiswaarts.
Eenmaal thuisgekomen dacht Joop heel goed na. Wat te doen de komende onzekere tijd? Zich flink in de schulden steken of braaf de dag des oordeels afwachten. Hij voelde zich diepellendig en begon nerveuse trekjes te vertonen. Probeer de kalmte te bewaren man en probeer je te focussen op de onzekere komende maanden. Vier maanden en niet meer had de basterd hem verteld dat hij nog te leven had.
Loes deed alles wat in haar vermogen lag hem te helpen, maar niemand, maar dan ook niemand kon hem helpen en dat wist hij maar al te goed. Vervolgens deed hij iets raars. In een heus casino begon hij te gokken en niet zo zuinig ook. Hij verloor binnen een korte tijdspanne een klein vermogen, maar dat deerde hem weinig. Leef er maar lekker op los. Ook gunde hij Loes een imitatie bontjas met een prijskaartje van, slechts, 800 euro. Goed gedaan man, hield hij zichzelf voor en geef maar lekker veel poen uit. Bij leven kan dit alles. Als ik straks in de kist lig heb ik er immers niets aan. Simpel als wat, toch?
De vier maanden waren nu bijna achter de rug en toegegeven Joop voelde zich zwakker en zwakker worden. Hij was aan het aftakelen. Hij was bepaald niet bang voor de dood, maar wel om te sterven, net als zovelen. Hij was er inmiddels wonderwel in geslaagd om al zijn geld er doorheen te jagen en was nu dan ook platzak. Goed gedaan man, hield hij zichzelf voor.
Het was ergens tijdens een gure decembermaand dat zijn sterfdag aanbrak. Loes stond bij hun bed en hield de hand van Joop stevig vast. Zij sprak hem bemoedigende woorden toe. Wat kon zij nog meer doen? Juist, helemaal niets. Ze stond hem moreel bij en Joop accepteerde dat maar al te graag. Een regelrechte lieverd dacht en zei hij haar. Het is goed Joop, antwoordde Loes en pinkte een traantje weg. Ze hielden intens van elkaar. Het leven is nu eenmaal keihard en dit is een uitleg die slechts onderschreven kon worden.
Hij voelde zich zwakker en zwakker en op een gegeven moment vloeide het leven uit het lichaam van onze Joop. Dag lieve schat zei Loes zachtjes, ik zal je nooit maar dan ook nooit vergeten. Het was het laatste dat ze hem zei en Joop glimlachte enkel. Vaarwel schat en heb het goed. Vervolgens sloot Joop zijn beider ogen en was niet meer.
Lex
mei 2021
Bussum