Recentelijk was ik te vinden in mijn geboorteplaats Zeist. Een stad met een inwonersaantal van meer dan 64.000 zielen. Het pittoreske stadje bekend van haar Zeister slot en natuurlijk het KNVB sportcentrum. Aan de oostkant van Zeist strekt zich een tamelijk lang gebied uit te weten de Utrechtse Heuvelrug en in het centrum bevinden zich tal van winkeltjes.
Het was best wel een geslaagd uitje, mede mogelijk gemaakt door de Valys taxi want ik ben de eigenaar van een zogenaamde Valyspas. Zelf woon ik in Bussum, de hoofdstad van het lommerrijke Gooi. Ik woon al ruim 12 jaar in Bussum en heb het er best wel naar mijn zin. Ik woon binnen een beschermde woonvorm en dat bevalt mij wel. Om diverse redenen bleek voor mij het alom bekende “huisje boompje beestje” niet haalbaar. Ik haast mij erbij te vermelden dat ook in de grote boze buitenwereld, het ultieme geluk voor slechts weinigen is weggelegd.
Bij mijn aankomst in Zeist, stonden mijn schoonzus (we noemen haar Lotte) en mijn broer Henk me al op te wachten. Ik werd ook hartelijk begroet door hun trouwe viervoeter Charmy, een heel lief zachtaardig hondje die in de loop der tijd al heel veel kattekwaad op haar naam heeft staan. Charmy vond het superleuk mij weer eens te zien.
De taxirit Bussum-Zeist nam toch gauw wel een veertigtal minuten in beslag. Onderweg was ik slachtoffer van talloze prikkels maar gelukkig ben ik daar immuum voor. Ik heb in het verleden wel voor hetere vuren gestaan. Zit nu eenmaal tussen de oren, is een alom bekende uitspraak. Geheel overeenkomstig de waarheid.
Lotte was in al die jaren, dat ik haar niet had gezien, qua uiterlijk niet of nauwelijks veranderd. Na al die jaren een bevallig vrouwmens, dat zeker. Ze was heel vriendelijk en open minded. Ook voor haar was het natuurlijk wennen. U moet er weet van hebben dat de huidige behuizing van broer en schoonzuslief een hagelnieuw appartement betreft. Een mooie ruime woning met smaak ingericht en van alle gemakken voorzien. Sommige dingen waren ronduit luxe te noemen.
Ik had ruimschoots van tevoren mijn broer gevraagd of ik een boterhammetje mee kon eten en hij stemde daar vrijwel direct mee in. We aten, tijdens het beluisteren van een bekend liedje van de rockband Nazareth, heerlijk donkerbruin meergranenbrood met een door Lotte zelf gebrouwen paprikasoep. Lekkere lunch mij in dankbaarheid afgenomen.
Op een gegeven moment ging mijn telefoontje over, een geduldige Valys-taxichauffeur stond reeds op mij te wachten, veel te vroeg echter wat viel er aan te doen? Juist, niets! Jammer dat ons samenzijn zo abrupt tot een onverbiddelijk einde liep.
Al met al een geslaagd weerzien en voor beide partijen genoeg reden om het een keer over te doen. Laten we hopen dat Lotte en mijn broer Henk, die inmiddels de respectabele leeftijd van 70 jaar al bereikt hebben, nog in lengten van jaren van elkaar kunnen en mogen genieten.
BUSSUM, 9 SEPTEMBER 2021
LEX