Hallo lieve lezers,
In deze column wil ik mijn ervaring verlies van geliefden, belangrijke naasten, familie en vrienden met jullie delen.
Iedereen heeft belangrijke en dierbare personen in ons leven, de wijze waarop deze mensen ons leven binnen wandelen en op een later tijdstip weer verlaten is bij elk persoon weer anders. Het verliezen van dierbare komt altijd te vroeg, en pijnlijk. Ik heb op 15 jarige leeftijd mijn schoolvriendje aan zelfdoding verloren. Er vielen meer mensen weg, maar hier stond ik letterlijk en figuurlijk pal naast. Het verhaal is dat we allebei dezelfde gezinssituatie deelden waar agressie de hoofdtoon voerde. Vaders die erop los sloegen uit onverwerkt jeugdtrauma en psychische tekortkomingen.. Dat werd ‘M’ naast de agressie van zijn broers teveel.. hij zag geen uitweg meer. Een kind dat kiest voor de dood is dusdanig getraumatiseerd en vreselijk bang. Als kinderen bang zijn zoeken ze een plekje om te schuilen. Als dat plekje er niet is of je kunt het niet vinden dan is de dood de allerlaatste uitvlucht. Hoeveel lef moet een kind hebben om tot dit daadwerkelijk te doen? Achteraf heb ik mezelf afgevraagd waarom hij mij niet om hulp heeft gevraagd of was weggelopen. Hulp vragen moet je kunnen en durven. Weglopen daar kan je over nadenken maar waar naartoe..? Je bent per slot van rekening kind en je denkt aan spelen, vriendjes en vriendinnetjes. Niet aan hoe je aan de vreselijke thuissituatie kan ontsnappen door een einde te maken aan je leven.
Hoe ouder ik wordt merk ik dat alle stukjes op de juiste plek vallen. Ik begrijp steeds meer en beter, en zie alle signalen die ik daarvoor nog niet zag. We waren kinderen en ik was vreselijk bang en wist niet wat ik moest doen. Alle andere leeftijd-/klasgenootjes waren gewoon kind en speelden onbezorgd. Ik was een trauma aan het verwerken en begraafde mijn vriendje. En ineens werd ik gedwongen om versneld op te groeien.
Ik heb in mijn werk bij defensie en in mijn privé nog meer mensen verloren, maar dit staat in mijn geheugen gegrift. ‘M’ was een kind en had nog een heel leven voor zich.. dit had nooit mogen gebeuren. We zijn al zoveel jaren verder en nog steeds herinner ik me alles alsof het gisteren is gebeurd. Elke dag neem ik hem met mij mee en mis hem verschrikkelijk. Van alle verliezen heeft deze mij voorgoed getekend.
Ik heb geleerd lief te hebben in het hier en nu, niet als iemand er niet meer is. Heb geleerd nederig te zijn naar het leven daar je het maar 1x mag leven. Ik ben me er volledig bewust van dat wij niet in controle zijn over het leven en dat alles komt zoals het komt. Dit is 1 van de belangrijkste mijlpalen in mijn leven, die mij de ervaringsagoog hebben gemaakt die ik nu ben. Ik probeer het leven te leiden zoals ‘M’ dat zou hebben gewild. Elk mens is van vlees bloed en ieder
van ons heeft een breekpunt. Het gaat er niet om waneer dat punt wordt bereikt, maar wat je er uiteindelijk mee doet. Als ik dat breekpunt heb zijn er twee graven waar ik naartoe ga en die van ‘M’ is 1 van de twee. Ik ben daar als ik even tot mezelf moet komen. Ik ben daar als ik verdriet heb en flink uit kan huilen en niemand het ziet.. Ik ben daar om de weg naar huis terug te vinden, en te weten wie ik ben en waar ik vandaan kom.
De wijze lessen die ik uit dit soort traumatische gebeurtenissen haal is dat je moet koesteren en respecteren wie je lief hebt. Morgen kan alles anders zijn, en krijg je nooit meer een kans om het over te doen..
Wij zeggen in onze cultuur ‘MENA MURIA’ 1 voor alle, allen voor 1.
Afscheid nemen is één van de moeilijkste dingen in een mensenleven..
Verdriet en gemis zijn de gevoelens die het overnemen..
Voel je niet alleen er zijn vele die hetzelfde delen..
Het is oneerlijk maar maar helaas een feit voor velen..
Tijd is wat je gebroken hart zal helen..
Alles doet je herinneren je kan je verdriet niet verdringen..
Geef je tranen de vrije loop..
Elke traan is weer een stapje naar kracht en hoop..
Je moet door en gelukkig zijn dat wil je verloren liefde duidelijk maken..
Heb geen verdriet er komt een dag in de hemel voorgoed samen..
Weet je bent nooit alleen er is iemand die weet hoe jij je voelt en je een boodschap kan doorgeven..
Ik ben bij je in alles wat je doet de warme tinteling over je rug dat ben ik.. dat is mijn teken..
Mijn liefde, mijn verhalen en gedichten om jullie heen als een warme deken..
#MeedoenIsWinnen !!
Alles is liefde!
Barney